CDT - IFCC
Oznaczanie ilościowe transferyny z niedoborem węglowodanów (CDT) metodą elektroforezy jest stosowane do przesiewowego badania próbek surowicy pacjentów w celu wykrycia przewlekłego nadużywania alkoholu. Podczas analizy izoformy transferyny w surowicy są rozdzielane na pięć głównych frakcji w zależności od ich poziomu sialilacji:
- Asialotransferryna (niesialilowana)
- Disialotransferrin
- Trisialotransferrin
- Tetrasialotransferrin
- Pentasialotranferrin
Wartość procentowa CDT jest automatycznie obliczana przy użyciu sumy izoform nisko sialilowanych, tj. Disialotransferyny związanej z asialotransferryną (jeśli występuje).
Poziomy CDT równe lub niższe niż 1,3% są uważane za normalne, ale poziomy CDT powyżej 1,6% są nieprawidłowe i wskazują na przewlekłe nadużywanie alkoholu. Wartości CDT powyżej 1,3% i poniżej 1,6% nie są rozstrzygającymi wynikami.
Zestaw CDT umożliwia automatyczne oznaczanie ilościowe CDT z wizualizacją wszystkich izoform transferyny. W ten sposób można wykryć nieprawidłowości w krzywej, co zapobiega podawaniu fałszywych wyników (np. W marskości wątroby).
Procedura CDT-IFCC jest zgodna z zaleceniami grupy roboczej IFCC dotyczącymi standaryzacji badania.
Badanie można wykonać na aparatach:
